Tijdens het wachten op een nieuwe condensator voor mijn Solex Oto, me toch eindelijk maar eens bezig gehouden met die andere patiënt die hier al een tijdje staat: een IMN Paperino uit 1951. IMN is een fabriek uit Napels, Italië (Italiaanse Motorwerken Napels) en produceerde een aantal modellen. 1 van de eerste was de Paperino (Italiaans voor Zwaantje). Aangedreven door een Garelli Mosquito 38a (rolaandrijving op het achterwiel).
Deze specifieke bromfiets heb ik gekocht in Charleroi, België, bij een man die deze zelf gekocht heeft in Italië. Deze bromfiets werd naar verluid 50 jaar geleden tegengehouden door de Italiaanse politie en werd toen aan de kant gezet. Sinds toen niet meer bewogen en ergens droog gestald.
Zo heb ik hem dan ook gekocht: gewekt uit een winterslaap sinds de jaren 50. Nog steeds originele banden, mooie originele lak, afbladerende chrome en een zuiger vergroeid met de cilinder door het lange stilstaan. Alle methodes geprobeerd:
- WD40 in de cilinder en dagen laten weken: geen succes - De cilinder heet stoken en vervolgens met houten blok op de zuiger: geen succes - Tenslotte: met dop maat 30 op de piston en met een trekker aan de slag. Na lang wrikken en trekken en heel veel kracht: eindelijk succes.
De zuiger was ondertussen al niet meer te redden, maar de cilinder wel. Gelukkig had ik nog een reserveblokje liggen met goede zuiger.
Deze blokjes zijn berucht voor hun slechte ontsteking. Heb de ontstekingsspoel dan ook eerst een tijd lekker warm binnen gelegd. Vervolgens terug gemonteerd, op de werkbank getest en er was vonk. Aan de bougie (buiten de cilinder) heel mager, klein vonkje. Nooit voldoende om het motortje te laten draaien zou je denken.
Boormachine op het vliegwiel, benzine in de carburateur en gas geven. Na enkele pogingen dan toch een plofje uit de uitlaat. Nog enkele pogingen later dan eindelijk een echt gepruttel... En jawel: hij was vertrokken.
Vervolgens het motortje terug onder de IMN gemonteerd, voor de zekerheid toch maar een nieuwe bougiekabel en bougie gemonteerd: en klaar voor de eerste rit.. maar niets was minder waar: veel gelopen, veel getrapt (ondertussen ook nog eens een kettingbreuk en lekke band) en vooral veel gezweet, maar geen plof meer te horen. Dan toch maar oude bougiekabel en oude bougie terug gemonteerd: et voila: motortje draait en brommertje rijdt terug. Remmen werken nog zeer goed, bijzondere voorvering ook, verlichting op dynamo werkt ook nog. Zeer tevreden dat deze eindelijk in orde gekomen is.
Enige nadeel aan de brommer: is gemaakt voor een volwassen Italiaanse man (gemiddelde 1m60) of vrouw. Ikzelf neig eerder naar de 1m95. Bij het aantrappen komen mijn knieën dus gemakkelijk tegen het stuur, eerder een onaangename zithouding. Misschien gaat hij binnenkort in de verkoop dus, maar weet het nog niet.
Ondertussen heb ik de IMN Paperino kunnen ruilen tegen een originele Superia Supex uit 1958 - 1959: een Superia frame met Berini M13 motortje. Veel werk aan, maar fijne toevoeging aan de collectie!
Motorblokje zat vast, remmen helemaal verroest (voor en achter), te kleine banden om de wielen... Nog een heel parcours te gaan voor deze voor het eerst loopt vrees ik.
